Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
"Πιστολι" βλαστοκυτταρων εναντιων εγκαυματων!
Η συσκευή «πυροβολεί» την περιοχή που έχει υποστεί τη ζημιά και επιτυγχάνεται η επούλωση γρήγορα και ανώδυνα
Τo εικονιζόμενο εργαλείο ψεκάζει με βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς τις
περιοχές των εγκαυμάτων του και μέσα σε λίγα 24ωρα τα επουλώνει
ΛΟΝΔΙΝΟ Oμάδα ερευνητών στις ΗΠΑ κατασκεύασε ένα επαναστατικό εργαλείο με το οποίο γίνεται εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα επούλωση εγκαυμάτων ακόμη και όταν αυτά είναι πολύ σοβαρά. Το εργαλείο ανέπτυξε ομάδα γιατρών με επικεφαλής τον καθηγητή Γιοργκ Γκέρλαχ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και στις δοκιμές που έγιναν είχε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το «πιστόλι δέρματος», όπως το βάφτισαν οι ειδικοί, είναι μια συσκευή που στην ουσία «πυροβολεί» την περιοχή η οποία έχει υποστεί τη ζημιά με βλαστικά κύτταρα. Η χρήση βλαστικών κυττάρων για τη δημιουργία δέρματος δεν είναι καινούργια. Και σήμερα οι ειδικοί αναπτύσσουν στο εργαστήριο δέρμα με βάση τα βλαστικά κύτταρα, το οποίο και τοποθετούν στην περιοχή των εγκαυμάτων. Ωστόσο αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου έναν μήνα, χρόνος που ειδικά σε περιπτώσεις ασθενών που έχουν υποστεί πολύ σοβαρά εγκαύματα είναι πολύτιμος, αφού πολλές φορές κάποιοι από αυτούς τελικά χάνουν τη μάχη με τη ζωή προτού γίνει η τοποθέτηση του νέου δέρματος.
Με τη νέα μέθοδο οι γιατροί αρχικά παίρνουν βλαστικά κύτταρα από ένα υγιές σημείο του δέρματος του ασθενούς και τα τοποθετούν σε διάλυμα νερού. Στη συνέχεια βάζουν το μείγμα στο «πιστόλι» και το ψεκάζουν επάνω στα εγκαύματα. Μετά τον ψεκασμό με τα βλαστοκύτταρα το έγκαυμα καλύπτεται με έναν επίδεσμο που περιέχει γλυκόζη, σάκχαρο, αμινοξέα, αντιβιοτικά και ηλεκτρολύτες, ώστε η πληγή να απολυμαίνεται και να θρέφεται ώσπου να αναλάβουν δράση τα βλαστοκύτταρα. Οι ειδικοί χαρακτηρίζουν το νέο εργαλείο το «ιερό δισκοπότηρο» του τομέα αποκατάστασης εγκαυμάτων.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάθιου Ούραμ, αστυνομικού στην Πενσιλβάνια, ο οποίος υπέστη πολύ σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο, στον λαιμό και στα χέρια κατά τη διάρκεια μπάρμπεκιου. Ο Ούραμ «ψεκάστηκε» από ειδικούς του νοσοκομείου στο οποίο κατέφυγε με το «πιστόλι» βλαστοκυττάρων και τρεις ημέρες αργότερα τα εγκαύματά του είχαν επουλωθεί πλήρως, όπως ο ίδιος δήλωσε σε ειδική εκπομπή που προέβαλε για αυτό το νέο ιατρικό εργαλείο του Νational Geographic Channel.
Πηγή: Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
Αυτό το άρθρο προέρχεται από το: AMEA - Αναπηρία - Δικαιώματα και Παροχές: «Πιστόλι» βλαστοκυττάρων εναντίον εγκαυμάτων http://amea-blog.blogspot.com/2011/02/blog-post_5199.html#ixzz1DAVS1Jmx
Τo εικονιζόμενο εργαλείο ψεκάζει με βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς τις
περιοχές των εγκαυμάτων του και μέσα σε λίγα 24ωρα τα επουλώνει
ΛΟΝΔΙΝΟ Oμάδα ερευνητών στις ΗΠΑ κατασκεύασε ένα επαναστατικό εργαλείο με το οποίο γίνεται εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα επούλωση εγκαυμάτων ακόμη και όταν αυτά είναι πολύ σοβαρά. Το εργαλείο ανέπτυξε ομάδα γιατρών με επικεφαλής τον καθηγητή Γιοργκ Γκέρλαχ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και στις δοκιμές που έγιναν είχε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το «πιστόλι δέρματος», όπως το βάφτισαν οι ειδικοί, είναι μια συσκευή που στην ουσία «πυροβολεί» την περιοχή η οποία έχει υποστεί τη ζημιά με βλαστικά κύτταρα. Η χρήση βλαστικών κυττάρων για τη δημιουργία δέρματος δεν είναι καινούργια. Και σήμερα οι ειδικοί αναπτύσσουν στο εργαστήριο δέρμα με βάση τα βλαστικά κύτταρα, το οποίο και τοποθετούν στην περιοχή των εγκαυμάτων. Ωστόσο αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου έναν μήνα, χρόνος που ειδικά σε περιπτώσεις ασθενών που έχουν υποστεί πολύ σοβαρά εγκαύματα είναι πολύτιμος, αφού πολλές φορές κάποιοι από αυτούς τελικά χάνουν τη μάχη με τη ζωή προτού γίνει η τοποθέτηση του νέου δέρματος.
Με τη νέα μέθοδο οι γιατροί αρχικά παίρνουν βλαστικά κύτταρα από ένα υγιές σημείο του δέρματος του ασθενούς και τα τοποθετούν σε διάλυμα νερού. Στη συνέχεια βάζουν το μείγμα στο «πιστόλι» και το ψεκάζουν επάνω στα εγκαύματα. Μετά τον ψεκασμό με τα βλαστοκύτταρα το έγκαυμα καλύπτεται με έναν επίδεσμο που περιέχει γλυκόζη, σάκχαρο, αμινοξέα, αντιβιοτικά και ηλεκτρολύτες, ώστε η πληγή να απολυμαίνεται και να θρέφεται ώσπου να αναλάβουν δράση τα βλαστοκύτταρα. Οι ειδικοί χαρακτηρίζουν το νέο εργαλείο το «ιερό δισκοπότηρο» του τομέα αποκατάστασης εγκαυμάτων.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάθιου Ούραμ, αστυνομικού στην Πενσιλβάνια, ο οποίος υπέστη πολύ σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο, στον λαιμό και στα χέρια κατά τη διάρκεια μπάρμπεκιου. Ο Ούραμ «ψεκάστηκε» από ειδικούς του νοσοκομείου στο οποίο κατέφυγε με το «πιστόλι» βλαστοκυττάρων και τρεις ημέρες αργότερα τα εγκαύματά του είχαν επουλωθεί πλήρως, όπως ο ίδιος δήλωσε σε ειδική εκπομπή που προέβαλε για αυτό το νέο ιατρικό εργαλείο του Νational Geographic Channel.
Πηγή: Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
Αυτό το άρθρο προέρχεται από το: AMEA - Αναπηρία - Δικαιώματα και Παροχές: «Πιστόλι» βλαστοκυττάρων εναντίον εγκαυμάτων http://amea-blog.blogspot.com/2011/02/blog-post_5199.html#ixzz1DAVS1Jmx
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Αγαπημένο μου παιδί...
"Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι.
Ντρεπόταν γι'αυτήν, κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας.με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του! Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα 'γεια', ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν.
Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά!
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε:
"Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"
Ήθελε να πεθάνει! 'Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε:
"Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!"
Αυτή δεν του απάντησε.
"Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος"
έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του.
"Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. 'Ετσι ... για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;Διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη."
Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα!
Μια μέρα - μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε - η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε:
"Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου;.Βγές έξω! Φύγε!."
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:
"Αχ, πόσο λυπάμαι κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση!"
Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους.
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή - πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια.
Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν. Έγραφε:
"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου..'Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. 'Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις.
Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ οτι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Ετσι, σου έδωσα το δικό μου. 'Ημουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος...
Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου!
Η μητέρα σου....."
Ντρεπόταν γι'αυτήν, κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας.με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του! Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα 'γεια', ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν.
Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά!
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε:
"Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"
Ήθελε να πεθάνει! 'Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε:
"Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!"
Αυτή δεν του απάντησε.
"Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος"
έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του.
"Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. 'Ετσι ... για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;Διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη."
Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα!
Μια μέρα - μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε - η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε:
"Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου;.Βγές έξω! Φύγε!."
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:
"Αχ, πόσο λυπάμαι κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση!"
Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους.
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή - πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια.
Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν. Έγραφε:
"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου..'Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. 'Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις.
Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ οτι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Ετσι, σου έδωσα το δικό μου. 'Ημουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος...
Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου!
Η μητέρα σου....."
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
Η μητρική αγάπη «φτιάχνει» ήρεμους και δυναμικούς ενήλικες !
Όσα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στις εκδηλώσεις αγάπης και τρυφερότητας της μητέρας τους, απολαμβάνοντας συχνές αγκαλιές, φιλιά και ζεστά λόγια, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν άγχος και έλλειψη αυτοπεποίθησης αργότερα στην ενήλικη ζωή τους και πιο πιθανό είναι να αναπτύξουν μια αποτελεσματική κοινωνική ζωή, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, υπό την Τζοάνα Μασέλκο, σε εργασία που παρουσίασαν στο «Journal of Epidemiology and Community Health» (Περιοδικό Επιδημιολογίας και Υγείας της Κοινότητας), σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC, βασίστηκαν σε μια παλαιά έρευνά τους, στη δεκαετία του ΄60, που είχε μελετήσει τη συναισθηματική αλληλεπίδραση άνω των 1.000 ζευγών μητέρων-οκτάμηνων νηπίων. Οι ίδιοι επιστήμονες, μετά από 34 χρόνια, αναζήτησαν και βρήκαν περισσότερα από τα μισά εκείνα παιδιά (περίπου 500), που είναι ενήλικες πια, και αξιολόγησαν ποια ήταν η επίδραση που είχε στην κατοπινή ζωή τους η περισσότερη ή λιγότερη μητρική αγάπη της νηπιακής ηλικίας τους. Μέχρι τώρα, οι ψυχολόγοι πίστευαν ότι οι στενοί δεσμοί αγάπης μητέρας-νηπίου κάνουν τα παιδιά -και αργότερα τους ενήλικες- πιο ανθεκτικούς στις δυσκολίες της μετέπειτα ζωής, όμως οι έρευνές τους είχαν βασιστεί κυρίως σε αναμνήσεις, καλές ή κακές, και συνεπώς ήσαν πιθανώς προκατειλημμένες σε ένα βαθμό. Αυτή τη φορά όμως, οι επιστήμονες συνέδεσαν την τότε έρευνά τους με μια νέα σύγχρονη έρευνα, αποκτώντας μια πιο αντικειμενική αξιολόγηση για τη σχέση μητέρας-παιδιού. Το κεντρικό συμπέρασμα ήταν ότι το υψηλό επίπεδο στοργής και τρυφερότητας που είχαν δείξει οι μητέρες στα οκτάμηνά νήπιά τους, σχετίζεται με λιγότερα συμπτώματα στρες στα ενήλικα πια παιδιά τους, μετά από 30 χρόνια. Η διαπίστωση αυτή ισχύει ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο των μητέρων και των παιδιών, αν είναι δηλαδή πλούσια ή φτωχά. Ακόμα και αν μεσολάβησε ενδο-οικογενειακή σύγκρουση στο μεταξύ, η προστατευτική επίδραση της μητρικής αγάπης στην ψυχική κατάσταση του παιδιού (ενήλικα πια) δεν φαίνεται να εξαφανίστηκε. Από την άλλη όμως, οι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι δεν διαπίστωσαν κάποια σχέση ανάμεσα στο χαμηλό επίπεδο στοργής μιας μητέρας και σε αυξημένο κατοπινό στρες του παιδιού τους. Περιέργως, όσοι στερήθηκαν σε σημαντικό βαθμό την μητρική αγάπη, δεν φαίνεται να τα πηγαίνουν χειρότερα σε σχέση με όσους γνώρισαν την μητρική ζεστασιά σε μέσο βαθμό. Εξάλλου, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι μητέρες πρέπει να ξέρουν πότε να σταματούν την έκφραση των συναισθημάτων τους για να μην το παρακάνουν και γίνουν υπερ-προστατευτικές και παρεμβατικές στη ζωή του παιδιού τους.
Πηγή : Το Βήμα, 27/7/2010
Παιδαγωγική σημασία του παραμυθιού...
Η μαγεία των παραμυθιών έγκειται στο γεγονός ότι, αν και η πλοκή τους είναι απλή και λιτή, έχουν την ικανότητα να μαγεύουν και να διδάσκουν πολλά στα παιδιά. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές θέλουν να τα διαβάζουν ξανά και ξανά, δίνοντάς τους κάθε φορά μια άλλη, νέα ερμηνεία, ανάλογα με το πως νιώθουν εκείνη τη στιγμή.
Στα παραμύθια, που πάντα έχουν ευτυχισμένο και αισιόδοξο τέλος, συναντάμε πλάσματα που ζουν στο χώρο της φαντασίας, σ’ έναν κόσμο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει. Τα παραμύθια λειτουργούν σ’ ένα μαγικό χώρο, ελεύθερο από τα όρια του χρόνου, όπου όλοι οι ήρωες είτε είναι άνθρωποι, ζώα ή στοιχεία της φύσης μπορούν ν’ αλλάξουν την εξωτερική τους εμφάνιση, χωρίς να χάσουν την πραγματική τους ταυτότητα.
Τα παραμύθια έχουν μια συγκινητική και ρομαντική γοητεία και ασχολούνται κάθε φορά με τις εμπειρίες ενός ήρωα, που διαθέτει τέτοια χαρακτηριστικά ώστε το παιδί να μπορεί εύκολα να ταυτιστεί μαζί του. Επειδή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποια ηλικία ένα συγκεκριμένο παραμύθι είναι σημαντικό για κάθε παιδί, δεν μπορούμε να αποφασίζουμε από μόνοι μας ποιο παραμύθι πρέπει να του πούμε σε μια ορισμένη στιγμή και γιατί. Αυτό μπορεί να το αποφασίσει το ίδιο το παιδί και να το αποκαλύψει με τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στη διήγηση κάποιου παραμυθιού.
Επίσης, μην εξηγείτε στο παιδί γιατί ένα παραμύθι τού είναι τόσο αγαπητό. Είναι πιθανόν να καταστρέψετε τη γοητεία και τη μαγεία της ιστορίας, η οποία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το γεγονός, ότι το παιδί δε γνωρίζει γιατί θέλγεται απ΄ αυτή. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε, ότι όταν ένα παραμύθι χάνει τη δυνατότητά του να μαγεύει, χάνει και τη δυνατότητά του να βοηθήσει το παιδί να παλέψει και να λύσει μόνο του το πρόβλημα που έκανε εξαρχής την ιστορία να έχει νόημα γι’ αυτό.
Οι ερμηνείες των ενηλίκων, όσο σωστές και αν είναι, κλέβουν από το παιδί τη δυνατότητα να νιώσει ότι μόνο του ακούγοντας επανειλημμένα το αγαπημένο του παραμύθι θα μπορέσει να ξανασκεφτεί την ιστορία και να αντιμετωπίσει επιτυχώς μια δύσκολη κατάσταση.
Το παιδί ωριμάζει ανακαλύπτοντας το νόημα της ζωής και νιώθει μεγαλύτερη εσωτερική ασφάλεια, γιατί κατανόησε και έλυσε προσωπικά προβλήματα μόνο του και όχι επειδή του τα εξηγήσατε εσείς.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα την παιδαγωγική σημασία των παραμυθιών:
•Ένας βασικός ρόλος των παραμυθιών είναι η ψυχαγωγία. Το παιδί μεταφέρεται σ’ ένα φανταστικό κόσμο, όπου διασκεδάζει και ξεχνιέται με τις περιπέτειες των ηρώων και έτσι ικανοποιείται και κοιμάται ήσυχο.
•Ένας ακόμη πιο σημαντικός ρόλος των παραμυθιών είναι η ηθική διαπαιδαγώγηση. Τα πλεονεκτήματα της ηθικής συμπεριφοράς δεν παρουσιάζονται σαν αφηρημένες ηθικές έννοιες, αντίθετα παρουσιάζονται έμμεσα δείχνοντας στο παιδί αυτό που είναι απτά σωστό.
•Παράλληλα, τα παραμύθια αντιμετωπίζουν με σοβαρό τρόπο τα υπαρξιακά άγχη και τα διλήμματα του παιδιού και απευθύνονται άμεσα σ’ αυτά. Με απλά λόγια, απευθύνονται στην ανάγκη να αγαπά, στην αγάπη για τη ζωή και στο φόβο του θανάτου.
•Η δομή των παραμυθιών προσφέρει στο παιδί εικόνες που προσφέρουν νέες διαστάσεις στη φαντασία του, τις οποίες στην πραγματικότητα θα ήταν δύσκολο να ανακαλύψει από μόνο του. Μ΄ αυτές τις εικόνες το παιδί μπορεί να ονειροπολήσει και να προσανατολιστεί καλύτερα στη ζωή του.
•Το ευτυχές τέλος ευχαριστεί το παιδί και προβάλλει το αίσθημα της αισιοδοξίας και της νίκης. Έτσι, μαθαίνει ότι οτιδήποτε και αν συμβεί, όποιες απειλητικές δυνάμεις και αν εμφανιστούν, υπάρχουν άλλες δυνάμεις που μπορούν να βοηθήσουν, αν τους ζητηθεί.
•Το παιδί αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ θάρρους και δειλίας και καταλαβαίνει ότι η εξυπνάδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ενάντια στη δύναμη.
•Τα περισσότερα παραμύθια προσπαθούν να μεταδώσουν με διάφορους τρόπους το εξής μήνυμα: ο αγώνας εναντίον σοβαρών δυσκολιών στη ζωή είναι αναπόφευκτος, γιατί είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης. Αν, λοιπόν, κάποιος θέλει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια για να καταφέρει να στεφθεί νικητής, πρέπει να αγωνιστεί και να μη λιγοψυχήσει.
•Το παιδί απαλλάσσεται από φόβους, άγχη και αγωνίες, γιατί μέσα από τα παραμύθια παρατηρεί με τρόπο εποπτικό και παραστατικό την παραδοσιακή αντιπαράθεση του καλού με το κακό. Και στα παραμύθια, το κακό εξουδετερώνεται και το καλό θριαμβεύει. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει τη ζωή με αυτοπεποίθηση, για να μπορέσει να κυριαρχήσει στις δυσκολίες.
•Πρακτικά σε όλα τα παραμύθια το καλό και το κακό συνυπάρχουν παίρνοντας τη μορφή κάποιων προσώπων και των πράξεών τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή, όπου το καλό και το κακό είναι πάντα παρόντα και η ροπή προς αυτά υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Το παιδί μαθαίνει, ότι δεν είμαστε πάντα καλοί ή κακοί και αυτό θέτει το ηθικό πρόβλημα που απαιτεί πάλη για την επίλυσή του.
•Η ταύτιση του παιδιού με τον ήρωα βοηθούν στην εξαφάνιση αισθημάτων απομόνωσης και μοναξιάς. Παράλληλα, η παρακολούθηση της προσπάθειας του ήρωα να ανακαλύψει την πραγματική του αξία, βοηθά το παιδί να ανακαλύψει τον εσωτερικό του κόσμο και να ωριμάσει.
Πηγή: YesKid
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Μουτζούρα ή ζωγραφιά;
«Μαμά σου αρέσει η ζωγραφιά μου;» ρωτάει η μικρή τετράχρονη Κατερίνα τη μαμά της περιμένοντας με αγωνία την απάντησή της. Η μαμά ρίχνει μια γρήγορη ματιά στη ζωγραφιά της Κατερίνας και απαντάει βιαστικά. Ωραία είναι αλλά μήπως πρέπει να σταματήσεις πια αυτές τις μουτζούρες και να κάνεις μια αληθινή ζωγραφιά; Η μαμά αγωνιά για τις συνεχείς μουτζούρες της κόρης της και η μικρή Κατερίνα απογοητεύτηκε για άλλη μια φορά γιατί η μαμά «δεν κατάλαβε» ότι ζωγράφισε «το δρόμο για την παιδική χαρά». Οι παιδικές «μουτζούρες» δεν είναι ποτέ κάτι τυχαίο.
Τα πολύ μικρά παιδιά ξεκινούν το ταξίδι τους πάνω στο χαρτί με απλές, μη ελεγχόμενες μουτζούρες αρχικά, δοκιμάζοντας τα χρώματα αλλά και τη δεξιότητα στα χέρια τους. Ενθουσιάζονται με το αποτέλεσμα και συνεχίζουν τις γραμμές που σταδιακά αρχίζουν να τις ελέγχουν και να τις βαφτίζουν: «Έφτιαξα ένα δένδρο, ένα δρόμο, τη μαμά μου, το σπίτι μου». Τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία δεν «αναπαριστούν» αυτά που βλέπουν δεν έχουν εξασκηθεί να το κάνουν άλλωστε, αλλά μόνο τα «συμβολίζουν». Η εξέλιξη του παιδικού σχεδίου εξαρτάται από τα πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία και ερεθίσματα που δέχεται το παιδί, αλλά και από τη νοητική του ικανότητα να μπορεί να τα δεχθεί. Έτσι πολύ συχνά, ένα παιδικό σχέδιο μπορεί να οδηγήσει τους ειδικούς και τους ψυχολόγους στην έρευνά τους για το στάδιο της νοητικής κατάστασης ενός παιδιού. Επίσης, όταν τα παιδιά δέχονται πιέσεις από το οικογενειακό αλλά και το σχολικό περιβάλλον είτε ζουν έντονες καταστάσεις, αυτό μπορεί να επηρεάσει άμεσα και αρνητικά το σχέδιό τους γιατί η ζωγραφική είναι η καλύτερη έκφραση των συναισθημάτων τους. Τα παιδιά δεν μπορούν εύκολα να εκφράσουν λεκτικά τα συναισθήματά τους. Σπάνια θα ακούσουμε ένα παιδί να λέει: «Είμαι πολύ θυμωμένος (η) γιατί…» ή «Είμαι πολύ χαρούμενος (η) γιατί…». Το βλέπουμε μόνο στις αντιδράσεις τους, στον εκνευρισμό τους, στο γέλιο ή το κλάμα τους. Η ζωγραφική μπορεί να καταγράψει κάθε τους εσωτερικό πόνο ή χαρά.
Δεν απογοητεύουμε ποτέ ένα παιδί γιατί δε «ζωγράφισε σωστά» ή γιατί έβαλε μπλε χρώμα στον ήλιο ή έβαψε πορτοκαλί τα μαλλιά της μαμάς.
Πιθανόν να τα επέλεξε τυχαία, ίσως και να μην είχε άλλα χρώματα εκείνη τη στιγμή. Εμείς οφείλουμε να τα αφήνουμε να εκφράζονται ελεύθερα για να νιώσουν έτσι σιγουριά, ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Έτσι δε θα έχουν ποτέ αναστολές όταν θέλουν να «μας πουν κάτι».
Μαρία Σπύρου, Νηπιαγωγός
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Η διαδικασία αξιολόγησης των μαθητών στα κέντρα διάγνωσης και αξιολόγησης ΚΕΔΔΥ(πρώην ΚΔΑΥ)
Η αξιολόγηση και η διάγνωση πρέπει να γίνονται από ομάδα ειδικών και όχι από ένα άτομο μόνο. Γιατί; Επειδή οι μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κ.α.) είναι πολυσύνθετες καταστάσεις και για την ολοκληρωμένη αξιολόγηση απαιτείται η συμβολή διαφόρων ειδικοτήτων (γιατροί, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί επιστήμονες). Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της αξιολόγησης απαιτούνται αρκετές ώρες, οι οποίες κατανέμονται σε 3 περίπου ξεχωριστά ραντεβού.
Αρχικά ζητείται από τους γονείς να γίνουν κάποιες ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να αποκλειστούν προβλήματα ακοής ή όρασης. Κατόπιν γίνεται η λήψη του ιστορικού του παιδιού. Η κοινωνική λειτουργός θα καταγράψει τις πληροφορίες για το παιδί και την οικογένεια και γενικά όσα στοιχεία ή παρατηρήσεις μπορούν να βοηθήσουν στο προσδιορισμό του προβλήματος.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί ένα κλασικό τεστ νοημοσύνης, το οποίο μετρά λεκτικές και μη λεκτικές ικανότητες του παιδιού. Το τεστ νοημοσύνης είναι απαραίτητο, αφενός για να καθοριστεί σε ποιο βαθμό η νοητική ανάπτυξη του παιδιού του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου, ώστε να προσδιοριστεί εάν οι επιδόσεις του στο σχολείο είναι πάνω ή κάτω από τις ικανότητές του, και αφετέρου για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με τους συνομηλίκους του. Για παράδειγμα ένας μέσος ή υψηλός δείκτης νοημοσύνης σε συνδυασμό με την κακή σχολική επίδοση συνήθως αποτελεί ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ακολουθεί η αξιολόγηση δεξιοτήτων, όπως η ανάγνωση, η γραφή, η ορθογραφία, η κατανόηση κειμένων, η γραπτή αφήγηση γεγονότων, η αριθμητική κ.α. Επίσης, αξιολογούνται η ακουστική και οπτική αντίληψη και διάκριση, οι φωνολογικές δεξιότητες, η ομιλία και η ταχύτητα επεξεργασίας των ερεθισμάτων (ο χρόνος που χρειάζεται το παιδί να αφομοιώσει πληροφορίες).
Μετά το πέρας της αξιολόγησης από τις ειδικότητες, λαμβάνοντας υπόψη κάθε πληροφορία που έχει περισυλλεγεί για το παιδί, συνεδριάζει η διεπιστημονική ομάδα και αποφαίνεται αν υπάρχει ειδική εκπαιδευτική ανάγκη ή άλλη δυσκολία, καθώς ο βαθμός και το είδος της.
Τα αποτελέσματα ανακοινώνονται στους γονείς και γίνεται η επίδοση της γνωμάτευσης (μόνο σε περίπτωση διάγνωσης ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης).
ΠΗΓΗ: www.focusonchild.gr
Αρχικά ζητείται από τους γονείς να γίνουν κάποιες ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να αποκλειστούν προβλήματα ακοής ή όρασης. Κατόπιν γίνεται η λήψη του ιστορικού του παιδιού. Η κοινωνική λειτουργός θα καταγράψει τις πληροφορίες για το παιδί και την οικογένεια και γενικά όσα στοιχεία ή παρατηρήσεις μπορούν να βοηθήσουν στο προσδιορισμό του προβλήματος.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί ένα κλασικό τεστ νοημοσύνης, το οποίο μετρά λεκτικές και μη λεκτικές ικανότητες του παιδιού. Το τεστ νοημοσύνης είναι απαραίτητο, αφενός για να καθοριστεί σε ποιο βαθμό η νοητική ανάπτυξη του παιδιού του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου, ώστε να προσδιοριστεί εάν οι επιδόσεις του στο σχολείο είναι πάνω ή κάτω από τις ικανότητές του, και αφετέρου για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με τους συνομηλίκους του. Για παράδειγμα ένας μέσος ή υψηλός δείκτης νοημοσύνης σε συνδυασμό με την κακή σχολική επίδοση συνήθως αποτελεί ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ακολουθεί η αξιολόγηση δεξιοτήτων, όπως η ανάγνωση, η γραφή, η ορθογραφία, η κατανόηση κειμένων, η γραπτή αφήγηση γεγονότων, η αριθμητική κ.α. Επίσης, αξιολογούνται η ακουστική και οπτική αντίληψη και διάκριση, οι φωνολογικές δεξιότητες, η ομιλία και η ταχύτητα επεξεργασίας των ερεθισμάτων (ο χρόνος που χρειάζεται το παιδί να αφομοιώσει πληροφορίες).
Μετά το πέρας της αξιολόγησης από τις ειδικότητες, λαμβάνοντας υπόψη κάθε πληροφορία που έχει περισυλλεγεί για το παιδί, συνεδριάζει η διεπιστημονική ομάδα και αποφαίνεται αν υπάρχει ειδική εκπαιδευτική ανάγκη ή άλλη δυσκολία, καθώς ο βαθμός και το είδος της.
Τα αποτελέσματα ανακοινώνονται στους γονείς και γίνεται η επίδοση της γνωμάτευσης (μόνο σε περίπτωση διάγνωσης ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης).
ΠΗΓΗ: www.focusonchild.gr
Καλωσορισατε στην Ολλανδια...
Όταν πρόκειται να αποχτήσεις ένα μωρό, είναι σαν να σχεδιάζεις ένα τέλειο ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία. Αγοράζεις τόμους από ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις τα τέλεια σχέδια σου…θα δεις το Κολοσσαίο, το Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου, τις γόνδολες στην Βενετία. Μπορεί ακόμα να μάθεις και κάποιες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά.
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία.».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία.»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου…θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία…και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει.»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει….η Ολλανδία.
Emily Perl Kigsley
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία.».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία.»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου…θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία…και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει.»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει….η Ολλανδία.
Emily Perl Kigsley
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)