Η αξιολόγηση και η διάγνωση πρέπει να γίνονται από ομάδα ειδικών και όχι από ένα άτομο μόνο. Γιατί; Επειδή οι μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κ.α.) είναι πολυσύνθετες καταστάσεις και για την ολοκληρωμένη αξιολόγηση απαιτείται η συμβολή διαφόρων ειδικοτήτων (γιατροί, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί επιστήμονες). Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της αξιολόγησης απαιτούνται αρκετές ώρες, οι οποίες κατανέμονται σε 3 περίπου ξεχωριστά ραντεβού.
Αρχικά ζητείται από τους γονείς να γίνουν κάποιες ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να αποκλειστούν προβλήματα ακοής ή όρασης. Κατόπιν γίνεται η λήψη του ιστορικού του παιδιού. Η κοινωνική λειτουργός θα καταγράψει τις πληροφορίες για το παιδί και την οικογένεια και γενικά όσα στοιχεία ή παρατηρήσεις μπορούν να βοηθήσουν στο προσδιορισμό του προβλήματος.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί ένα κλασικό τεστ νοημοσύνης, το οποίο μετρά λεκτικές και μη λεκτικές ικανότητες του παιδιού. Το τεστ νοημοσύνης είναι απαραίτητο, αφενός για να καθοριστεί σε ποιο βαθμό η νοητική ανάπτυξη του παιδιού του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου, ώστε να προσδιοριστεί εάν οι επιδόσεις του στο σχολείο είναι πάνω ή κάτω από τις ικανότητές του, και αφετέρου για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης με τους συνομηλίκους του. Για παράδειγμα ένας μέσος ή υψηλός δείκτης νοημοσύνης σε συνδυασμό με την κακή σχολική επίδοση συνήθως αποτελεί ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ακολουθεί η αξιολόγηση δεξιοτήτων, όπως η ανάγνωση, η γραφή, η ορθογραφία, η κατανόηση κειμένων, η γραπτή αφήγηση γεγονότων, η αριθμητική κ.α. Επίσης, αξιολογούνται η ακουστική και οπτική αντίληψη και διάκριση, οι φωνολογικές δεξιότητες, η ομιλία και η ταχύτητα επεξεργασίας των ερεθισμάτων (ο χρόνος που χρειάζεται το παιδί να αφομοιώσει πληροφορίες).
Μετά το πέρας της αξιολόγησης από τις ειδικότητες, λαμβάνοντας υπόψη κάθε πληροφορία που έχει περισυλλεγεί για το παιδί, συνεδριάζει η διεπιστημονική ομάδα και αποφαίνεται αν υπάρχει ειδική εκπαιδευτική ανάγκη ή άλλη δυσκολία, καθώς ο βαθμός και το είδος της.
Τα αποτελέσματα ανακοινώνονται στους γονείς και γίνεται η επίδοση της γνωμάτευσης (μόνο σε περίπτωση διάγνωσης ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης).
ΠΗΓΗ: www.focusonchild.gr
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Καλωσορισατε στην Ολλανδια...
Όταν πρόκειται να αποχτήσεις ένα μωρό, είναι σαν να σχεδιάζεις ένα τέλειο ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία. Αγοράζεις τόμους από ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις τα τέλεια σχέδια σου…θα δεις το Κολοσσαίο, το Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου, τις γόνδολες στην Βενετία. Μπορεί ακόμα να μάθεις και κάποιες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά.
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία.».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία.»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου…θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία…και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει.»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει….η Ολλανδία.
Emily Perl Kigsley
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία.».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία.»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου…θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία…και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει.»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει….η Ολλανδία.
Emily Perl Kigsley
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Μαθαινω οτι καταλαβαινω...
Ακούω και ξεχνώ,
Βλέπω και θυμάμαι,
Κάνω και καταλαβαίνω
Κομφούκιος, 450 π.Χ.)
Εάν προσέχουμε, συγκρατούμε
κατά προσέγγιση
• 10% από αυτά που διαβάζουμε,
• 20% από αυτά που ακούμε,
• 30% από αυτά που βλέπουμε,
• 50% από αυτά που βλέπουμε και ακούμε
ταυτόχρονα,
• 80% από αυτά που λέμε
• 90% από αυτά που λέμε και ταυτόχρονα κάνουμε πράξεις που απαιτούν σκέψη και στις οποίες εμπλεκόμαστε ενεργητικά.
Βλέπω και θυμάμαι,
Κάνω και καταλαβαίνω
Κομφούκιος, 450 π.Χ.)
Εάν προσέχουμε, συγκρατούμε
κατά προσέγγιση
• 10% από αυτά που διαβάζουμε,
• 20% από αυτά που ακούμε,
• 30% από αυτά που βλέπουμε,
• 50% από αυτά που βλέπουμε και ακούμε
ταυτόχρονα,
• 80% από αυτά που λέμε
• 90% από αυτά που λέμε και ταυτόχρονα κάνουμε πράξεις που απαιτούν σκέψη και στις οποίες εμπλεκόμαστε ενεργητικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)